Het fatale groen van Napoleon

In 1775 ontwikkelde Carl Wilhelm Scheele bij toeval een verbazingwekkende kleur groen. Een prachte kleur die het groen in de frisse natuur nabootste. Carl Wilhelm Scheele was een geniaal scheikundige van de 18de eeuw. Na het ontdekken van dit groen, werd er al snel papier en behang mee versierd. Scheele zelf heeft zich kort afgevraagd of het wel veilig was, het groen bestond namelijk voor een belangrijk deel uit arsenicum. Maar na al een patent misgelopen te hebben met de later genoemde Turner’s Patent Yellow, haastte hij zich deze kleur nu op zijn naam te krijgen.

Jaren na de dood van Napoleon ( 5 mei 1821) in 1880 besprak onderzoeker Henry Carr het gezelschap toe in de Society for Arts in Londen. Hij was erachter gekomen dat in veel behang, ook op kinderkamers, afschuwelijke voorbeelden van arseenvergiftiging waren geconstateerd of hieraan waren gestorven.

In Napoleons haar is arsenicum gevonden. In zijn vertrekken op St. Helena mocht hij het interieur kiezen dat hij wilde en koos voor het frisse groen van Scheele. Het weer op St. Helena vond hij namelijk maar saai en vochtig. In het behang dat hij koos zat het groen/arsenicum in de groene en gouden ‘fleur de lis’ verwerkt. In de vochtige kamers zal het niet vreemd zijn geweest dat er schimmel ontstond. ‘En dan is de kamer snel met het arsenicum vergiftigd.’ Dit is bekend gemaakt in 1980 door David Jones, een Britse professor in de scheikunde. De aanname dat Napoleon vergiftigd zou zijn geweest met arsenicum, staat hierdoor nu in een ander daglicht.